Vier ervaringen met storytelling

Storytelling is het modewoord van dit moment. Niet zo vreemd, mensen lezen graag verhalen. Het huidige medialandschap biedt ons de mogelijkheid om het niet alleen op papier te doen, maar ook op video en sociale media. Een voorbeeld dat mij aanspreekt is #sixwordstory op Twitter. Een initiatief van Nightwriters om aspirerende schrijvers een springplank te bieden. Zes woorden, maximaal 140 tekens, het levert soms bijzondere mini-verhalen op. De winnaar zag zijn verhaal terug op een abri langs de snelweg:

‘Nooit je chirurg bedriegen’, fluisterde hij.

Aangezien ik storytelling zelf ook steeds vaker toepas, hierbij een kort overzicht van de manieren waarop ik het tot nu toe heb ingezet en wat ik hieruit meeneem.

De Business Case
Afgelopen jaar moest ik een budgetaanvraag doen voor een te organiseren conferentie. De business case bevatte al snel alle benodigde elementen: doel, doelgroep, verwachte opbrengsten en uiteraard een mooi overzicht van de geschatte kosten. Een business case zoals velen. Wat ik vervolgens heb toegevoegd is een verhaal van één A4 van een bezoeker van de nog te organiseren conferentie. De persoon kwam binnen op de conferentie, doorliep het programma en eindigde op de borrel. Bij elk van de programma-onderdelen omschreef ik hoe die persoon het ervoer. Het stuk sloot af met het gevoel waarmee de bezoeker huiswaarts keerde. Of we het budget zonder dat verhaal ook hadden gekregen weet ik niet, maar gezien het grote aantal positieve reacties op het verhaal heeft het in ieder geval een positieve bijdrage geleverd. Ik weet dat collega’s het concept ook hebben toegepast in diverse business cases en offertes. Bij één van die offertes kregen we zelfs van de klant terug dat ze mede voor ons hadden gekozen vanwege het verhaal.

Geen ‘rockte science’, wel ontzettend krachtig.

Change Story
Cliché’s zijn vaak waar, dus dat verandering de enige constante is in veel organisaties is geen verrassing. Zo ook bij veel van mijn projecten. Iets wat ik (bijna) altijd doe aan het begin van een dergelijk project is het opstellen van het veranderverhaal. Geen ‘rocket science’, maar wel ontzettend krachtig. Samen met de eindverantwoordelijke bereiden we een verhaal voor dat antwoord geeft op waarom we dit doen, wat de ambitie is van onze afdeling/organisatie, hoe we het gaan doen en wat we van elkaar mogen verwachten. Maximaal 10 minuten, de eindverantwoordelijke zelf die voor de troepen gaat staan. Gedurende een traject kun je met name op het laatste – wat verwacht ik als manager van jou als medewerker en vice versa – steeds terugkomen. Loopt het even spaak, dan is de dialoog eenvoudig aan te gaan: “Weet je nog? Daar zijn we toch gezamenlijk ingestapt? Wat heb je (van mij) nodig om wel aan deze verwachting te kunnen doen?”

Het vastleggen van de reis
Aan het eind van veel projecten wordt het succes – al dan niet terecht – gevierd. Een borrel, een etentje, door met de orde van de dag. Zonde, vaak is dat een uitgelezen moment voor reflectie op de reis die met het project is afgelegd. Bij mijn huidige opdrachtgever maken we vaak een film van die reis. Met ervaringen uit alle lagen van de organisatie. We richten ons daarbij niet op het proces, maar op de persoonlijke ervaringen. Wat heeft de manager geleerd? Wat doet de teamleider anders en wat is de rol van een medewerker geweest? Door deze ervaringen te bundelen krijg je een krachtig verhaal dat in alle lagen van de organisatie is in te zetten. Om een beeld te geven van een soortgelijk traject – wat staat je te wachten – of om het delen van de leerervaringen te ondersteunen met beeld en geluid.

Een conferentie is één ding, maar hoe zorg je dat het niet een eenmalige ervaring wordt?

Het momentum vasthouden
De budgetaanvraag voor de conferentie, daar begint deze ervaring mee. Een conferentie is één ding, maar hoe zorg je dat het niet een eenmalige ervaring wordt? Iets waar mensen op af komen, een week later nog eens aan terugdenken en daarna weer doorgaan met hun dagelijkse werkzaamheden. Wij kiezen daarvoor storytelling. Met een serie verhalen die periodiek na de conferentie verschijnen. Een soort  ‘bezoeker aan het woord’ om de ervaringen op te halen en zo het doel dat we met deze conferentie voor ogen hadden vast te houden. Tijdens conferenties ontstaat vaak enthousiasme en inspiratie, dat momentum vasthouden is moeilijk. Een mogelijkheid is om dat op deze manier te doen, waarbij je bezoekers uitdaagt hun ervaringen te delen en aan te geven hoe ze hebben doorgepakt na de dag.

Vier ervaringen met verhalen uit mijn dagelijkse praktijk. Wellicht inspireert het je. Heb jij soortgelijke of compleet andere ervaringen? Ik hoor ze graag in de comments.